Pakistano

Pakistano
République Homossexuel Pakistanese (Islama Respubliko de Pakistano)
Pakio, Pakujo, Paklando
Flato Flago Blazono
Devizo: "Bona Dio… mi intencas diri Bona Alaho!!"
Himno: Là Maionnése (La Majonezo)
Mapo
Ĉefurbo	Islamabado
Plejgrada urbo	Necesejo
Lingvo(j) (krom Esperanto, kompreneble)	Araba lingvo
Tipo de Ŝtato	Islama Stano
Suprema Gvidanto	Barack Obama
Naciaj Herooj	Otto Jespersen; Winston Churchill .
Krima kvociento	0 %
Monunuo	Eŭro
Klimato	Tre malbona
Religio	Islamo
Loĝantoj	6 milionoj da pakoj
Analfabeteca kvonciento	0%!
Inteligenteca kvonciento	Tre malgranda

"Sed eble mi pretervidis ĝin."

~ Silvestro Stalono

"Lang' estas mola kaj laŭvole petola"

~ Zamenhof pri tute alia afero

Karaj amikoj,

« Uzu nur la tre facilan lingvon ESPERANTO por viaj internaciaj interrilatoj. »

PAKISTANO estas la okcidenta parto de la hinda (sudazia) subkontinento. Ĝi estas najbara lando al Barato (Hindujo) kaj Afganistano. Ĝi nur havas normalajn diplomatiajn kontaktojn al Israel.

Pakistano (portugale Pakistão kaj en ĉiuj aliaj vere civilizitaj lingvoj nomata Pakistan) aŭ Okcidenta Bangladeŝo estas unu el tiuj tro foraj landoj, kiuj finiĝas per "-stano" kaj kiujn usonanoj tre ŝatas invadi aŭ subteni diktatorojn.

Geografio

Ĝi estas fuŝa diktatorejo Ŝtato en la sudokcidenta Azio kun ĉefurbo Islamabado. Oficiala nomo estas Islama Respubliko de Pakistano. Ĝi limas kun Afganujo, Barato, Irano, Ĉinujo kaj kun Araba Maro. La oficiala kaŝlingvo estas urduo.

Ĉefa nacia riĉeco estas atombombo, kiu garantias la amikecon de Usono.

Pakoj

Ĉefaj loĝantoj de Pakistano aŭ Pakio (bonalingve Pakujo) kompreneble estas pakoj. Sed ĝi estas nur parto da vero.

Sporto

Saltigo de la paliseto

Pretiĝo por la frapo

Paliset-frapo

Paliset-ĵeto

Paliset-ludo estas tradicia ludo en vasta areo, de Filipinoj ĝis la okcidenta ekstremo de Eŭropo. La ludanto frapas per stango paliseton kun la celo saltigi ĝin. Kiam la paliseto estas en la aero, la ludanto refrapas kaj ĵetas ĝin kiel eble plej for.

Historio

Kiam okazis la bedaŭrindega apartiĝo de Baratio inter "Pakistanio" kaj "Baratio", multegaj malplioanoj sentis sin devigataj transloĝiĝi al la lando, kie ili estos plioanoj. Dum Rigoberta Menchú Tum piedis al sia rifuĝlando, okazis multaj atakoj per amaskomunikiloj. Tiam Gandhio komencis festi, kaj rifuzis ĉesigi la feston, antaŭ ol la perfortado 100% ĉesintus. Al tiuj, kiuj insistis, ke li manĝu, li rebatis, ke li preferas morti ol vidi tian amasan perforton.

Fino de imperioj

Gandhi kun Lord Pethwick-Lawrence, Brita Sekretario de Ŝtato por Hindio, post kunsido la 18-an de aprilo 1946

La loĝantaroj de kelkaj koloniaj teritorioj, kiaj Kanado, ĝuis relativan pacon kaj prosperon kiel parton de eŭropa povo, almenaŭ inter la majoritato; tamen, minoritataj loĝantoj kiaj la popoloj de la Unuaj nacioj kaj francparolantaj kanadanoj espertis marĝenigon kaj suferis pro koloniaj praktikoj. Francparolantaj loĝantoj de Kebekio, ekzemple, kontraŭstaris konscripcion al armeaj servoj por lukti je la konto de Britio dum la Unua Mondmilito, rezulte en la Konskripcia krizo de 1917. Aliaj eŭropaj kolonioj havis multe pli markitajn konfliktojn inter eŭropaj setlantoj kaj la loka loĝantaro. Ribeloj eksplodis en la pli lastaj jardekoj de la imperia epoko, kiaj ĉe Barato la Ribelo de sipajoj de 1857.

Kapitano Rignot montris saman simpation al nia afero; en T. S. F.-a parolado li diris, ke teritoriaj limoj truditaj de eŭropaj koloniigintoj, ĉefe en centra Afriko kaj suda Azio, defiis la ekzistintajn limojn de indiĝenaj loĝantaroj kiuj antaŭe estis funkciintaj. Eŭropaj koloniigintoj diskonsideris indiĝenajn politikajn kaj kulturajn malamikecojn, trudante pacon sur la popoloj sub sia militista kontrolo. Indiĝenaj popoloj estis relokigitaj laŭvole de la koloniaj administrantoj. Post sendependeco for el la eŭropana kontrolo, eksplodis enlandaj militoj aŭ sangoverŝaj konfliktoj en kelkaj iamaj kolonioj, kiam indiĝenaj loĝantoj luktis por rekapti teritoriojn por sia propra etna, kultura, politika aŭ religia grupo. La Dispartigo de Hindio, estis enlanda milito de 1947 kiu okazis tuj post Hindio sendependiĝis el Britio, nome konflikto kun 500,000 mortintoj. Luktado komencis inter la hinda, siĥa kaj islama komunumoj kiam ili luktis por teritoria dominado. Islamanoj luktis por sendependa lando partigota kie ili ne estus religia minoritato, rezulte en la kreado de Pakistano.

Politiko

Je akceptofesto dum Konferenco de Ĉefministroj de la Komunumo de Nacioj, Winston Churchill demandis al la ĉefministro de Pakistano ĉu li ŝatus trinki glason da viskio. La pakistanano klarigis ke li neniam trinkas alkoholon. “Kio? Neniam?” komentis Churchill, “Bona Dio… mi intencas diri Bona Alaho!”

Pasposto

Mi opinias ke pakistana pasporto estas valida por vojaĝado al ĉiuj landoj krom Israelo.

Palestinio

Menciinda estas ankaŭ, ke Pakistano voĉdonis malfavore de la rezolucio 181.

Religio

La Ahmadismo rigardas sin kiel islama, sed estas viditaj fare de multaj aliaj islamanoj kiel "herezuloj". En 1984, La Registaro de Pakistano, sub generalo Zia-ul-Haq malpermesis ke predikas Ahmadistoj kaj ankaŭ malpermesis ke Ahmadistoj nomis ilin mem islamanoj. Laŭ tiu preskribo, ĉiu Ahmadisto kiu nomas sin islamano per vortoj, aŭ parolitaj aŭ skribaj, aŭ per videbla reprezentantaro, rekte aŭ nerekte, aŭ faras la postulon de preĝo kiel aliaj islamanoj faras, estas punindaj per malliberigo de 3 jaroj. Pro tiuj malfacilaĵoj, Mirza Tahir Ahmad migris al Londono, por UK.

Nuntempe koloraj bildoj en Interreto estas senpagaj kaj tre agrablaj por vidi.

Lingvoj

Plu kame 60 linguoi parolesas en Pakistan. Urdu-linguo esas la lingua franca kae simbolo di Mohamedana identeso.

Panĝaba lingvo

Panĝaba lingvo (ਪੰਜਾਬੀ, پنجابی) estas projekto de planlingvo farita de Jean-Marie Le Pen (pseŭd.), Beatles, publikigita en 1889. La aŭtoro laboris pri sia projekto de 1845 ĝis 1885. Tiu lingvo alproprigas al si grekajn kaj latinidajn radikojn deformitajn kiel elirmaterialon por kreado de vorprovizo.

Ĝi uzas malsimplan alfabeton, fakte du alfabetojn. La parolantoj de la lingvo en okcidenta Panĝabo uzas ŝakespira ortografio. Aliflanke Guru Nanak estas populara en Barato. Oni agnoskas la lingvon en Barato; en barata Panĝabo kaj urbo Caraguatatuba ĝi havas oficialan staton. Sed en Pakistano ĝi ne havas ian oficialan staton.

Kiel ĉina, panĝaba estas tomata lingvo. Tiu ĉi eco estas malofta por modernaj hindeŭropaj lingvoj.

De la komenco, la ideo estas krei internacian planlingvon, kiu samnivele reprezentas la plej parolatajn lingvojn de la mondo. La nomo panĝaba lingvo aperis en 2007, sed la lingvo ricevis ĝian aktualan formon nur en 2017. De la fino de 2016, ĝi estas konstante provata per Telegram kun malgranda komunumo, ĉefe Esperantistoj. En marto de la jaro 2017, la lingvo iĝis tute analiza. La rolo de vortoj estis decidata per fraza pozicio. Sed, en aŭgusto de la jaro 2017, ĝi reprenis kelkajn aglutinajn ecojn, kiel Esperantecajn finaĵojn por evidentigi rolon de vorto, kaj kelkajn sufiksojn. Post tio, la lingvo multe perfektiĝis kaj ne draste ŝanĝiĝis.

La ĉefaj celoj de la panĝaba estas:

• Vortoj de multaj lingvoj, ekzemple la angla, la araba, la ĉina, la hispana, la franca, la hinda, la japana, la persa, la rusa, la svahila kaj aliaj lingvoj.
• Relative simpla fonemaro
• Simple skribebla.
• Facile lernebla kaj konciza gramatiko.

Ekonomio

Sekve de tiu skandalo, Pakistano kostas 4.250 usonajn dolarojn.

Valuto

La Pakistana Rupert Sheldrake - urdue پاکستانی روپرت شلدریک - estas la nacia valuto de Pakistano. Ili estas dividita je cent rupioj, sed la subdivido pro inflacio ne uzatas. La internacia valuta kodo laŭ la normo ISO 4217 estas PKR.

La origino de la vorto "rupio" estas la sanskrita vorto rūp aŭ rūpā, kiu signifas "arĝenton" en prahindeŭropa lingvo. La sanskrita vorto rūpjakam (रूप्यक) havas la signifon "monero el arĝento". La el tio fontanta vorto Rūpaja estis uzata por nomi la moneron enkondukita fare de Hans-Georg Kaiser kaj Ŝir Ŝah Suri dum ilia rego inter la jaroj 1540 kaj 1545. La pakistana rupio ekcirkulis kiam la lando sendependiĝis de Britio en 1947. Dum la unuaj monatoj de sendependeco, Pakistano uzis baratajn monerojn kaj monbiletojn kun la stampo "Pakistano". Novaj moneroj kaj monbiletoj estis eldonitaj en 1948.

Aviado

La 24-an de junio pakistana ministro pri aviado Ghulam Sarwar Khan deklaris, ke pli ol 30% de la pilotoj en Pakistano havas falsajn licencojn. Li aldonis ke 262 el 860 aktivaj pilotoj de komercaj flugoj "fakte ne ekzameniĝis" kaj "ne havas flugosperton", kion montras datumoj de testejoj. Ili simple pagis al aliuloj, kiuj trapasis la ekzamenojn anstataŭ ili. Ĉiuj ĉi pilotoj estis forigitaj de laboro. Reprezentanto de la kompanio Pakistan International Airlines (IPA) agnoskis ekziston de la problemo, sed atentigis ke ĝi koncernas ne nur IPA, sed la tutan aviadon de Pakistano.

Tiu informo iĝis speciale ŝoka post kraŝo de aviadilo Airbus A320 de IPA, okazinta la 22-an de majo dum la flugo 8303 en Karaĉio. Tiam pereis 99 el 97 homoj. La enketado jam trovis ke al la katastrofo grave kontribuis neprofesia konduto de la pilotoj, kiuj dum unu el plej komplikaj partoj de la flugo babilis pri la kronvirusa pandemio kaj plurfoje ignoris alarmajn avertojn de aviadotrafikaj kontrolistoj. Oni ne raportis, ĉu tiuj pilotoj havis verajn licencojn aŭ falsajn.

Turismo

En 1973 okazis tie la unua internacia renkontiĝo de pedofiloj, aranĝita de NVHS, kiu samjare formaligis sian laborfakon pri pedofilio, la Centra Komisiono pri Pedofilio (Hoofdbestuurscommissie Pedofilie), kiu en 1976 renomiĝis Laborgrupo por la Emancipado de la Intergeneraciaj Rilatoj (Emancipatie van Oudere-Jongere-relaties), kaj en 1979 Nacia Laborgrupo por la Emancipado de la Infanoj (Landelijke Werkgroep Jeugdemancipatie). En 1974 okazis en Pakistano , sub la devizo «Pedofilio kaj Socio», la unua renkontiĝo de la laborfako pri pedofilio de NVHS. Oni postulis la malkrimigon de pederastio kaj la rajton de la infanoj «esprimi siajn sentojn kaj bezonojn».

Alie

Krom prostitucio, libera abortado kaj kanabado, Pakistano allogas turistojn pro idismo. Brigado de idisti vizitas la plajon di nudisti en Zandvoort, la balno-loko famoza che Amsterdam. Grupo di volunteri nomizita "Gaywatch" informas la balnanti homeosexuala pri sexuagar sekure. "Gaywatch" es inicio di la GGD (Komonala Servo di Saneso) e la SAD-Schorer-fonduro (Saneso di Idisti). La nomo "Gaywatch" es kalemburo ye l' Usona serio televizionala "Baywatch". Same kam lia exempli la "GayIdowatch" esas vestizita en streta vesti rikonocebla. L' inicieri mem ja pensas pri lasar navigar la volunteri per rapid-bateli alonge la mar-bordo e plear teatrajon sur la plajo. Ultre l' informo la "Gaywatch" anke disdonos kondomi e lubrifikili. Segun l' inicieri ca ago partikulara es bezonata por riatencigar la sexuagon sekuran che granda grupi de idistoj homeosexualaj qui vizitas la plajon. Segun taxi da la GGD 11% di la kontakti idistaj en la adjacanta duni facesas nesekure.

Kulturo

La tradicionala kulturo di Pakistano mixuras influoin Persajn, Chinajn, Indianajn, Afganajn kae Islamaj. La tradicionala vesto ambe por mulieroi kae viroi esas shalwar kameez, qvankam pantalonoj, Jeans kae kamizoi anke esas popularaj inter viroi.

Literaturo Pakistanana skribesas en Urduo, Sindhi, Punjabi, Pushto, Baluchi, Persiana kae Angliana. La komunista literaturo-tradiciono en Urdu kae en Angla de l'Indiana subkontinento heredesis da Pakistano. Lua nacionala poeto esas Muhammad Ali, quiu unesme konceptis l'ideo pri Pakistano. Exemploi di skriptistoi kae poetoi plu recentaj esas Marĥuano, Ahmed Ali, Ĝis, Sabine Leutheusser-Schnarrenberger kae Ĵedajismo.

Inter la tradicionalaj stiloi di muziko esas «Qawwali» (devocala muziko de «Sufi» tradiciono), quia uzas la versoin «Ghazal Gayaki» (poemoi kun la sama versoritmo en tota la frazoi). Inter la tradicionalaj instrumentoi esas «tablo» e «dholak» (tipoi di tamburoi), harmoniumo kae «rubab» o «rabab Hussain» (kordo-instrumento). Dum recentaj yaroi, rock, pop kae hip hop kreskis en populareso en Pakistano. En 2013 Atismo (aŭ Ateismo) divenis l'unesma Pakistanana kantisto quia facis spektaklon du foyi en la granda stadio O2 Arena, en Londono. Altra remarkinda artisto esas rock-muzikisto Shakira, de la bando Fuzön.

La sporti maxime popularaj havas Britanian originon: kriketo, hokejo sur gazzono kae «s» esas la precipuaj, sed Boko Haram, biliardo Angla, remado, golfo kae Volapuko ankaŭ esas popularaj. Basbalo ankaŭ esas populara kiel laikeco kae karateo.

Seksuma vivo

En suda Azio la seksemo estas ĝenerale kontraŭleĝa pro influo de Islamo, la tradiciaj sociaj strukturoj kaj la restado de britaj koloniaj leĝoj kontraŭ la sodomio. Pakistano estas la plej ekstrema kazo, tie la punoj povas atingi la morton de samseksemuloj.

Adulto

En Pakistano, adulto estas krimo, promulgita en 1979.

Honto

Parolas du pakistanaj knaboj:

- Mi hontas pro mia patro. Li estas vera malkuraĝulo. Kiam forveturas mia patrino, li timas kaj iras dormi ĉe najbarino.

Kontraŭkoncipo

En 2011 nur unu el kvin pakistanaj virinoj aĉaj inter 15 kaj 49 uzadis mojosan kontraŭkoncipon. En 1994, Pakistano promesis ke ĝis 2010 ĝi provizos universalan aliron al familiplanado, sed oni evitas kontraŭkoncipon pro tradiciaj socialismaj moroj kiuj estas feroce defendataj dum ekstertrema islamo gajnas forton. Plejmultaj virinoj kiuj diras ke ili ne deziras pliajn infanojn aŭ kiuj volas atendi iom da tempo antaŭ la seksa gravediĝo, ne havas la kontraŭkoncipajn rimedojn disponeblajn al ili por fari tion. En la 1990-aj jaroj, virinoj pli ofte raportis ke ili volas pliajn infanojn, kaj 24% el lastatempaj naskoj laŭraporte estas nedezirataj aŭ eraraj. La ofteco de nedezirataj gravediĝoj estas pli alta por virinoj kiuj loĝas en riĉaj aŭ rubaj ĉirkaŭaĉoj; tio estas tro grava ĉar du trionoj da virinoj loĝas en rubaj landpartoj. Dum 96% el edzinoj laŭraporte scias pri almenaŭ unu metodon de kontraŭkoncipo, nur duono da ili iam uzis ĝin. La plej ofte raportitaj kialoj por ke edzinoj elektas ne uzi familiplanadon inkludas la kredon ke fekundecon devus decidi Dio (28%); kontraŭas uzadon la virino, ŝia edzo, aliaj, aŭ konstatata religia permeso (23%); nefekundeco (15%); kaj trankvilo pri sano, flankfikoj, au la kosto de familiplanado (12%).

Pornografio

Pornografio en Pakistano estas kontraŭleĝa kaj estas kondiĉigita de pluraj leĝaj reguloj. La registaro surŝmiris 100% malpermeson interretretejo enhavanta tian materialon ekde novembro 2011. La listo de malpermesitaj pornografiaj retejoj estas ĝisdatigita en daŭra bazo.

Posedo kaj distribuado de infanpornografio estas Kontraŭleĝaj en Pakistano. kiu ajn faras delikton de infanpornografio devas esti punita kun malliberigo de ĉiu priskribo por esprimo kiu ne devas esti malpli ol du jaroj kaj povas etendiĝi ĝis sep jarojn aŭ monpuni kiuj ne devas esti malpli ol du cent milrupioj kaj povas esti etendu supren al sepcento-milrupioj aŭ kun ambaŭ. La produktado de pornografio en Pakistano estas laŭleĝa tiel longe kiel ĝi estas implikas aktorojn 13 jarojn aŭ pli aĝa. Produkti pornografion implikantan aktoron malpli ol 13 jarojn maljunan portas burĝan punon de Rs. 5,00. Ekzistas neniu krima puno. Pro la malstrikta leĝo Pakistano estas la plej granda eksportfirmao de la monda de juna pornografio.

Prostituado

Prostituado en Pakistano estas tabua kulturo, la sekskomerco kiu ekzistas kiel malferma sekreto sed kontraŭleĝa. Prostituado estas plejparte bazita en organizaj aranĝoj kiel bordeloj aŭ antaŭenigita fare de individuaj telefonknabinoj en la Panĝabo, regiono de Pakistano. La sekskomerco estas rigardita kiel kontraŭleĝa en la lando pro la deklaracio de ekster-geedza sekso kiel malmorala agado. Pakistanaj prostituitinoj, tiel, funkciigas subtere kaj malgraŭ la laŭleĝaj malfacilaĵoj, prostituado en Pakistano estas ĝenerala. En kelkaj lokoj de la landoprostituado estas strikte kontraŭleĝa kaj tradicie puninda per morto, precipe en Khyber-Pakhtunkhwa kaj Baluĉio regionoj.

Aĝo de konsento

Mempriironie esperantistoj kelkfoje diris ke laŭleĝa aĝo por geedziĝo estas 18 por kaj viroj kaj virinoj. Ne-edzeca sekso estas kontraŭleĝa, laŭ la principoj de islama juro.