Ludo
"esti en la ludo aŭ ekster la ludo rilatas la kapablon partopreni laŭleĝe"
- ~ iu ajn pri ludo
"La ludo de la kato estas la morto de la musoj"
- ~ Lutero pri ludo
"Senkonscie vi agis, konscie vi pagos"
- ~ Zamenhof pri ludoj
"neniu ludo fakte nomiĝas "pilko""
- ~ Eduardo Trapani pri ludo
"Ĉu temas pri loterieca ludo?"
- ~ Rinaldo el Padova pri tiu ĉi artikolo
"dankon pro la vort-ludo!"
- ~ Renato Corsetti pri iu ajn
"C'u g'ia uzo por "ludo" au' "ma(t)c'o" eventuale estas francismo?"
- ~ Harri Laine pri francismo
"Mi kiel infano ŝatis ludi per ludkonzolo, kiu estas 8-bita. Eblas ekdiri, ke tio estas kunligo du miajn nunajn hobiojn."
- ~ Blogisto pri si mem
"La ludo de la kato estas la morto de la musoj"
- ~ Lutero pri ludo
"Mi ludas ĝin! Portugale kaj Esperante!"
- ~ brazila esperantisto pri ludo
Ludo estas sporto, kiun oni praktikas en kazinoj. Ludoj estas ĝenerale malsama ol laboro, kie oni kutime partopreni por paganismo, kaj ol arto, kiu pli koncernas esprimo de ideoj. Laŭ filozofia vidpunkto la belartoj estas speco de ludo, ĉar vi povas aĉeti bildon de nekonatulo kaj post ĝi valoris multan monon, aŭ, male, daŭre senvalora.
Danĝera ludo estas fiki sen kondomo.
Historio[redakti]
Neniu scias el kie venas la ludo. Unu teorio estas ke du viroj maltrafis sian lastan trajnon hejmen kaj restis ĉe la stacidomo dum la tuta nokto. Ili penis ne pensi pri la situacio kaj kiu ajn unue pensis, malvenkis. Alia teorio estas ke ĝi estis inventita en Londono dum 1996 "ĉagrenigi homojn", sed probable tio ne estas la vero ĉar anekdotoj sciigas ke la ludo ekzistis antaŭ tiam.
Celo[redakti]
Parto de la allogo de la ludo estas la ŝanco kune kun la ĉefrolulo lerni lingvon, kiun oni kreis por esti uzata de homoj ĉirkaŭ la mondo, tial tio ŝajnas la perfekta elekto.
Prof. B. opinias, ke tre bona estas la propono de S-ro Loth, sed li rememorigas, ke celo estas eviti pensojn pri la ludo mem. Se oni pensas pri la ludo, oni malvenkas. La reguloj postulas ke malvenkintoj anoncu ke ili malvenkis, kaj reekludu. Ne estas eble 'venki' la ludon; oni nur povas eviti malvenkon dum tiom kiom eblas. Pri la ludo homoj ofte esprimas ĉagrenon, sencelecon, aŭ amuzon.
Infanerotikaj ludiloj[redakti]
Infanerotikaĵoj estas ne-pornografia ludiloj rilatiganta al infanoj kiu estas uzita fare de iuj individuoj por seksaj celoj. Ĝi estas pli larĝa esprimo ol infanpornografio, asimilante materialon kiu povas kaŭzi seksan ekscitiĝon kiel ekzemple neseksaj bildoj, libroj aŭ revuoj en infanoj aŭ pedofilio, ludiloj, taglibroj, aŭ vestaĵoj. Policistoj trovis ke infanerotikaĵoj ofte estas kolektita fare de pedofile kaj pedofilioleĝrompintoj. Infanerotikaĵoj povas esti kolektitaj kiel formo de sindeviga konduto kaj kiel anstataŭaĵo por kontraŭleĝa aŭ malfacila akiri infanpornografion kaj ofte estas formo de indico por krima konduto. Kelkaj infanerotikaĵoj-bildoj estas distribuitaj per la interreto kaj prezentitaj en modo simila al ne-erotika infanmodeligado.
Esperanto[redakti]
Sed plej interese estas, ke en la unua monĝira provo, mi eksciis, ke ni konjektas ke la kreintoj de la ludo verŝajne elektis Esperanton, ĉar ĝi origine estis kreita por faciligi komunikadon inter homoj kun malsamaj denaskaj lingvoj. La fakto ke la ludo nun estas tradukata al multaj lingvoj estas signo de la sukceso de Esperanto.
Tre trafe la aŭtoro de la represita artikolo demonstraciis, ke Esperanto ne estas ludo, kaj se ĝi estas Biblio, ĝi estas ŝatokupo kiel povas esti lerni la anglan, la francan aŭ la rumanan, ne kiel lerni la klingonan aŭ la tokiponan. Se oni volas plu havi facile lerneblan Esperanton, reformoj ne estas temo por komencantoj. Speciale, ne por komencantoj.
La problemo nuntempe estas ke oni ne informas pri tio ke Esperanto esta viva uzata lingvo, kiu havas proprajn ecojn (ne problemojn aŭ nenion). Do oni informu pri tio kaj tute forgesu pri informi pri propeno, kiu pensigas al komencatoj, kiel jam eblas vidi ĉiu-tage en lernu!, ke Esperanto estas menso el kiu elekti kion uzi aŭ kion ne.
Eĉ se oni povas ŝajni male, oni tute komprenas ke homoj volas opinii pri aferoj, sed proponoj ne estas forumo por instruistoj; proponoj certe ne. Imagu se vi pagas instruisto por lerni la hispanan, kaj li komencas inventi la gramatikaĵojn, la vortojn kaj krome sugestas al vi ke tute eblas elekti inter paroli ĝuste la hispanan aŭ ne. Kompreneble oni rajtas erari pro man-ovo de scioj aŭ malamo, sed oni tute ne rajtas intence instrui inventaĵojn.
Decembron rilate al tio restas tre klara: ĉu instrui Esperanton, ĉu ŝajnigi Esperanton kvazaŭ Project MKUltra kaj sidiĝi por vidi ĝian morton post eble 10 aŭ 20 jaroj. Oni povos aŭdi tre klare la ridadon de la Kontraŭpapo de Anglio: “Ni jam sciis ke planlingvo tute ne povus funkcii! Hahaha!”.
Reguloj[redakti]
La nuraj reguloj estas jen:
- Se oni sciiĝas pri la ludo, oni estas ludanta la ludon.
- Se oni pensas pri la ludo, tiu malgajnas.
- Necesas anonci, kiam "Mi perdis la ludon!".
Kuriozaĵoj[redakti]
Alklakante la klavon "BLOC SCORR" dum iu ajn ludfazo, oni atingas la funkcion ”bullet time”, kie la rapideco de la ludo malpliiĝas kvaroble.
FRISBEO[redakti]
Etaj Joĉjo kaj Toĉjo alkuras: Paĉjo, nia frisbeo estas sur la tegmento!
Kruko malkontente ekstaras suspirante: Ve, mi kaptos ĝin.
Li prenas longan ŝtupetaron, metas ĝin kontraŭ la domon, kaj grimpas ĝis la tegmento.
Kruko: He, mi nenion vidas!
Joĉjo: Sed ni ne diris ke ĝi estas sur NIA tegmento....
Vetludoj kaj hazardludoj[redakti]
Fakte nur en kelkaj lingvoj oni verkis du apartajn artikolojn por hazardludo kaj por vetludo. En multaj lingvoj fakte ekzistas nur la artikolo hazardludo.
Kartaro de Zener[redakti]
Kartaro de Zener estas speciala kartaro, kiun oni uzis konduke de eksperimentoj pri ekster-sensa percepto (ESP), plej kutime klarvidado.
Kartaro de Zener estis kreita de J. B. Rhine kiel facila statistika, mezurebla, malambigua maniero kontroli ESP-ajn eksperimentojn laŭ scienca metodo. Rhine nomis la kartojn honore al sia kolego Karl Zener, pripercepta psikologo. D-ro Zener elektis la kvin bildojn, kiuj aperas en la kartoj. Kiam Kartaro de Zener estis kreita je 1920, ĝi miksitas mane, sed Rhine poste ŝanĝigis al maŝina miksado.
La kartaro konsistas el pako de 25 Zener-kartoj kun 5 kartoj de ĉiu bildo. La 5 bildoj fronte de la kartoj estas cirklo, kruco de samgrandaj linioj, 5-pinta stelo, kvadrato kaj trio de vertikalaj ondaj linioj. Orde, la kartoj estas cirklo, kruco, ondaj linioj, kvadrato kaj stelo (lau nombro de linioj uzataj).
En la baza ESP-eksperimento Zener-karta unu eksperimentulo, la "sendanto", prenas miksitan stakon da kartoj, rigardas la kartojn unu post la alia kaj koncentriĝas je ĉiu. En alia ĉambro dua eksperimentulo, la "ricevanto", provas diveni la kartojn. Ambaŭ notas la sinsekvon de la 25 simboloj. Poste oni komparas la listojn.
Bone[redakti]
La ludo estu espereble vigla, amuza, kaj distra. Oni ne tro longe pensu pri respondoj; la ludo estu flua. Kaj ne tiom gravas la venko, kiom la partio]!
LUDILO[redakti]
Eta Joĉjo ludas en sia ĉambro. Lia patrino vokas lin.
Jozefino: Joĉjo! Vi devus ordigi vian ludil-serpenton kiam vi finludas per ĝi.
Joĉjo: Sed panjo, mi ne havas ludil-serpenton.
Jozefino: Do, kio -- AĤĤĤĤĤĤ!
Estrado[redakti]
Necesas iom atenti pri la ludskemo, se oni volas eviti, ke estiĝu grandega ĥaoso dum ludo.
La ludo estos gvidata de ludestro, kiu nomos sin ... Ludestro! LA LUDESTRO ESTU LA FINA ARBITRO PRI PROBLEMOJ; ONI NEPRE DEVAS SEKVI RIAJN DECIDOJN.
Kaj mi rememoras tre bone pri tio.
Io[redakti]
En societa kunveno oni ludis la jenan ludon: ĉiuj invititaj estis petataj fari la eble plej malbonan vizaĝon, kaj tiu, kiu, laŭ la opinio de sinjoro deĵoranta kiel juĝisto, faris la plej malbelan vizaĝon, ricevos premion. Post ĉiuj ĉeestantoj kiel eble plej malbeligis sin, la juĝanto al proksimiĝis al unu el la sinjorinoj, kaj diris: “Sinjorino, mi kredas ke povas esti nenia dubo. ke estas vi, kiu rajte akiris la premion.”
“Sed,” respondis ŝi, “Mi ne partoprenis en la ludo.”