Fetiĉo

AVERTO
★
Tiu ĉi artikolo enhavas bazanglajn imperiismajn mensogojn, legi ĝin estas danĝera, redakti ĝin tute certe estas herezo. Vi estu forigota de via Esperanto-asocio pro tio! ★
★For fiaj angloparolantoj!★

"Kio mia, tio bona."

~ Zamenhof pri fetiĉoj

En moderna reformita Esperanto, fetiĉo estas vira feto. Tio estas bedaŭrinda afero, ĉar iĉeco (tio estas, vireco) estas ĝenerale rigardata kiel parafilio kaj eĉ foje kiel la (ĉefa aŭ nura) kaŭzo de parafilioj. Laŭ feminismo, iĉeco estas strebado al orgasmo per koncentrado pri objektoj kaj korpopartoj, ne parolante pri koito. Temas do pri iĉeco kiam oni substituas objektojn al personoj. Ĉe feministoj, la senco de iĉeco evoluos, de vira feto al seksa perversio aŭ parafilio. Laŭ la feminisma teorio, ĉiu knabo unuafoje ekkonscias ke ina individuo (lia patrino, ekzemple) ne posedas penison, poste transigas ĉi tiun al senanima konkretaĵo kiun li vidus tuje. Tiu ĉi konkretaĵo do anstataŭus la neestantan faluson de la virino kaj fariĝos nepra en la venonta seksa vivo de la knabo.

Fetiĉismo

Aŭskultu patrino refoje:

Tio multege helpos al la propagando de Esperanto ĉe ni.

Fetiĉismo estas la praktiko religie aŭ kvazaŭreligie ekstaziĝi antaŭ ia konkretaĵo, ĉu minerala, vegetaĵa aŭ besta, ĉu natura aŭ artefarita kaj honori ĝin laŭ diversaj manieroj. Tiu konkretaĵo, tiel nomata fetiĉo, tiam alprenas pli ampleksan gravecon ol ĝia nura fizika formo je la okuloj de la honoranto, kaj povas fariĝi kultinda.

Fetiĉoj estas aluditaj en literaturo ekde la 16-a jarcento kaj fariĝas vira genro ĉirkaŭ la 17-a jarcento. En la 19-a jarcento, dandismo inspiriĝas de viraj fetoj. Poste venos fotografio, dezajno, ilustraĵo kaj kino kaj logike modo, kiu ne povis preteratenti parafilion kies ĉefa punkto estas vireco. Vestaj negocistoj tiam ekuzas la seksan ekscitiĝon asociita kun iuj ŝtofoj por allogi klientojn per reklamoj. La ĉefaj ŝtofoj kiujn uzas la iĉa modo estas ledo kaj freŝdataj sintezaj materialoj kiaj latekso, vinilo aŭ elastano. Tiuj ŝtofoj estas ofte ordigataj estiel iĉaj.

Pli precize, fetiĉismo konsistas el deziro, kiun determinas aparta ŝtofo, vesto aŭ iesa korpoparto. Ekzemple, fetiĉisto emas havi plian ekscitiĝon je la vido de persono surhavanta seksallogan veston ol de persono tute senvesta. Same, fetiĉisto povas aparte ŝati iesan korpoparton, kiel ŝultron kondiĉe ke la persono surhavas senmanikan trikoton kiu vidigas la ŝultron, aŭ esti fascinita de mamformo sub strikta t-ĉemizo aŭ trikoto.

Franca politikisto, akademiisto kaj verkisto Charles de Brosses faris ismon el ĝi inter 1756 kaj 1760. «Fetiĉismo» estis tiam neologismo kies senco estis precipe spiriteca kaj etnologia. Ĝi estis vice uzata en tiaj diversaj fakoj kiaj antropologio, filozofio, politeologio (teologio de politeistaj socioj) kaj poste ĝi akiris pli larĝan signifon en komerco, seksologio, psikoanalizo, studo pri parafilioj kaj freŝdate en belartoj kaj modo.

Ido

Al la Oficistoj kaj Membroj de la XVIa Ĉiujara Kongreso de la Esperanto Asocio de Norda Ameriko

Estas vero ke fetisho estas objekto materiala, deigita da ula populi sovaja.

Historio

Ĉe anismistaj socioj kaj pli larĝe ĉe politeistaj, oni povas atribui dian aŭ sanktan econ al objekto kiu do fariĝas simbolo kaj personiĝado de la kultindaĵo. Oni povas kulti naturajn elementojn: interalie rivero, arbo, planto, besto, osto, sango, ungego, plumo, fajro kiun oni klopodas ne estingi dum longa tempodaŭro, kelkfoje dum jaroj, por ke vivtenu kaj plifortiĝu la spiriton kiun la fajro entenas. Kiam oni provas alvoki transmondajn fortojn pere de fetiĉoj, por ekzemple liberiĝi de malsano, tio havas karakterizaĵojn de ŝamanismo. Kiam fetiĉo kiel amuleto, talismano aŭ alispecaj pendaĵoj estas portataj ĉehaŭte, ĉar ĝi estas konsiderata alporti fortunon aŭ protekti kontraŭ misfortunon, tio havas karakterizaĵojn de superstiĉo. Kiam oni kultas beston aŭ planton kiel fetiĉo ĉar ĝi reprezentas praulon, tio havas karakterizaĵojn de totemismo.

Poste Sigmund Freud eksplikas seksan fetiĉismon kiel strebado al orgasmo per koncentrado pri objektoj kaj korpopartoj, ne parolante pri koito. Temas do pri fetiĉismo kiam oni substituas deziron pri seksorganoj al deziro pri korpoparto aŭ objekto. Ĉe Freud, la senco de fetiĉismo evoluos, de libida nocio al seksa perversio aŭ parafilio. Laŭ la freŭda teorio, iu knabo kiu unuafoje ekkonscius ke ina individuo (lia patrino, ekzemple) ne posedas penison, transigas ĉi tiun al senanima konkretaĵo kiun li vidus tuje. Tiu ĉi konkretaĵo do anstataŭus la neestantan faluson de la virino kaj fariĝos nepra en la venonta seksa vivo de la knabo. Laŭ li, fetiĉista personeco estus dispartigita: unuflanke, li evidentigas komplekson pri kastriĝo per la fetiĉo; aliflanke li malakceptas kaj subpremas ĝin. La kialo de tiu dispartigo originus ĉe manko de komunikado inter ambaŭ tiuj polusoj. La freŭda teorio tamen montras siajn limojn kaze de virina fetiĉismo kies komplekso pri kastriĝo ne sammaniere evidentas. Fakte, Freud ĉefe aludas viran fetiĉiston kaj nur aludas virinon rilate al vesta fetiĉismo, kiun li rigardas laŭnorma.

Ekzistis kaj daŭre ekzistas (malgraŭ progresado de materialismo, alkondukata de okcidentaj socioj), multajn formojn de fetiĉismo tutmonde, depende de la kulturo, la klimato kie ĝi disvolviĝas. Tiom en Siberio (vidu burkanismo) aŭ sud-orienta Azio kiom en okcidenta Afriko (vidu vuduo) aŭ Ameriko (vidu ŝamanismo) kaj Oceanio (interalie vidu indiĝenaj aŭstralianoj aŭ ankaŭ, eble, moaoj de paskinsulo), ĉie troviĝas spurojn aŭ aktualajn pruvojn de fetiĉistaj ritoj.

Fetiĉismo estas nuntempe ĝenerale rigardata kiel religio kaj eĉ foje kiel la (ĉefa aŭ nura) kaŭzo de religioj. Efektive, alispecajn religiojn oni foje rigardas kiel rezulto de forpuŝita fetiĉista interna konflikto : katenado (fetiĉismo de katenoj kaj ligoj), zoofilio (fetiĉismo de bestoj) ks. Se oni ankaŭ rigardas kiel fetiĉismo preferon al homoj en aparta stato, la senco ankoraŭ pliampleksiĝas: gravedaj virinoj, infanoj (pedofilio), maljunaj homoj (laŭ la vidpunkto de junulo), nanoj, handikapuloj ks...

Moderna Fetichismo

Estas je la turnopunkto de la 19-a kaj 20-a jarcentoj ke la esprimo «fetiĉo» evoluassemantike por nomi larĝasence ion kio vekas erotan eksciton ĉe iu kaj tiel fariĝas «kultinda».

Signifo

« Heroldo » represis la raporton, kiun ni ne povas publikigi pro manko de paĝoj, sed ni petas niajn kelogojn ke ili legu ĝin.

Laŭ la Rabena literaturo, Terafim havas la sencon de “misfortuna afero.” sed tiu interpreto estas reĵetata de kelkaj ekzegezaj modernaj skoloj: iuj eĉ identigas Terafim kun io simila al la homa kranio . Tamen, la elfosadoj en biblia urbo Jeriĥo ne dokumentis la uzon de tiu tipo de fetiĉo.

Kaj mi vetus, ke arkeologiaj elfosaĵoj de Mezopotamio – en Nouzi, antikva urbo oriente de rivero Tigriso kaj sud-oueste de Ninivo, kiu estis arkeologie kribita de 1925 ĝis 1931 – indikas ke la posedo de Terafim havis influon sur la rajto koncernanta la familian heredon. Laŭ tableto trovita en Nouzi, la posedo pri latiuj "hejmaj dioj" en certaj cirkonstancoj permesas al la bofilo la rajton aliri tribunalon por havigi la bienaĵojn de la bopatro forpasinta ([1] Ancient Near Eastern Texts, par J. Pritchard, 1974, 219, 220, kaj noto 51).

Povas esti ke Raĥel al si diris ke mem rajtas preni le Terafim de la familio ĉar ŝia patro uzis trompojn kontraŭ ŝia edzo Jakobo (Gn 31, 14-16). La gravo de Terafim en rilato kun la rajto heredi povus ankaŭ komprenigi kial Labano, patro de Raĥel tiom zorgegis por ilin rehavi prenante kun si ankaŭ siajn fratojn en septaga marŝado por serĉi la forfuĝintojn, (Gn 31:19-30).

Laŭ la Biblio, la ĉiuj Terafim de la malaperis kiam Jakobo ordonis al sian tribanoj de sia karavano forigi ĉiujn fremdajn diojn (Gn 35,1-4).

Traduko de la vorto al la greka lingvo

En la unua monĝira provo, mi eksciis, ke

• Akvila tradukis tiun vorton per “figuro”,
• Septuaginto per “bildoj” en la Genezo, per “skulptitaj imagoj” en Ezekielo, per “orakolo” en Zeĥarja, kaj per “manifestaj objektoj (greke: δῆλοι) en Hoŝea. .
• Teodociono ne tradukis la vorton kaj preferis, kiel ofte, ĝin transliterigi.

• La Jakoba Biblio tradukis kelkfoje per “bildoj” (Gen. 31-19, Samuel 19-13), “idoloj en Zeĥarja 10-2) aŭ “idolatrio” en Samuel 15-23, kaj foje kontentiĝas per simpla transliterado kiel en Juĝistoj

17-5, 38-14 kaj Hoŝea 3-4..

Ofteco de la termino en la Biblio

Ĝi aperas multege; la signifo de la vorto, tamen, neniam estas eksplikata en la Biblio, sed deduktaĵoj povas estis konsentitaj pro cirkonstancoj de la uzo en la teksto.

En la Genezo Jakobo prenas la Terafim kaj ilin enfosas en la monto Garizim, kio indikas ligon inter la Terafim kaj pagana religio aramea kiu estis tiam survoje de malaperiĝo; .

• en la Genezo 31-34, Raĥel alproprigas al si la Terafim de Labano kaj ilin kaŝas en pakaĵo;
• en unua libro de Samuelo (1Sam 19), Miĥal trompas la homojn de Ŝaul kredigante ke en la lito ne kuŝas David sed konserviĝas nur la Terafim-protektantoj. El tiu teksto oni alprenas ke en la domoj estis aparta loko por tiuj terafim;
• en Hoŝea 3-4, la terafim estas priskribita esenca kiel la Efodo de la izraela kulturo. La du. fakte, estas strikte asociigitaj diversfoje en la teksto, la unua estas prezentita de la profetoj kiel malpermesita de la dia leĝo; .
• en Zeĥaria 10-2 : “2 La domaj dioj parolas sensencaĵon, la antaŭdiristoj havas malverajn viziojn, rakontas mensogajn sonĝojn, kaj konsolas per vantaĵo; tial ili diskuras kiel ŝafoj, suferas pro tio, ke ili ne havas paŝtiston”. Tiu versego pravigas la Septuaginton kiu tradukis per “orakolo” pensingante ke ĝi rolis praktike kiel envultilo.

Post la artikolo de S-ro Milan Vidmar, ni opinias, ke la fakto ke Miĥa , kiu adoris Javeon kaj utitligas Terafim (Juĝistoj 17) kaj ke Labano konsideras la Terafim kiel reprezentaĵon de “liaj dioj” ŝajnas indiki ke temis pri bildo de Javeo. .

Laŭ la Biblio, la Terafim estis leĝe malpermesitaj de Joŝija, sed eblas ke ĝia uzo daŭrus en la popola kulturo ĝis la epoko de juda helenismo kaj eĉ pli malfrue. .

Rimarkindas ke en la libro de Juĝistoj la izraelaj triboj, minacataj de malamikoj kaj de porjaveaj predikantoj, devis forlasi la idolajn praktikojn. Oni vidu 10, 6-16.

Usono

Ni opinias, kiel vi, ke Bettie Page simbolas pruan figuron de la iĉema modo en Usono ekde la 1950-oj. Sekvis aliaj famuloj kiel Helmut Newton aŭ Richard Kern dum la 80-oj. La iĉema modo emis proksimiĝi al BDSMaj referencoj laŭ la evoluo de la moroj. Tio kontribuis al la marĝeniĝo de la moda movado, kiu tuŝas temojn tro tabuaj por esti ĉiucirkonstance akcepteblaj en la okcidenta socio. Iĉema modo do evoluas subgrunde, kvankam ĝi regule nutras la altan modon: por sia aŭtunvintra modkolekto, la Maison Dior kunlaboris kun The House of Harlot, angla iĉama modisto, por almeti lateksan vestaron al la manekenoj paradmarŝontaj.

Kompreneble kaj vere, emo instigis multobligon de iĉemaj noktokluboj: Rubber Ball kaj Torture Garden en Britio, EuroPerve aŭ Wasteland en Nederlando, Fetish Project en Belgio, Bal des Supplices, Nuit élastique, Nuit Démonia, Alien Nation en Francio.

Pro la sukceso de la movado, kelkaj manekenoj fikiĝis en iĉa mondo: Dita von Teese (kiu edziniĝis kun Marilyn Manson de 2005 al 2007), britdevena Polly, Emily Marylin, Mina, GothMarilyne, Eve-Adeline, Alyz, Laïka de N., Louva, Bianca Beauchamp aŭ LouLady.

MALRIĈA FANTAZIO

Abstinuloj estas la homoj havantaj tiom malriĉan fantazion, ke ili eĉ ne povas trovi nek elpensi pretekston por drinkado!

Paraphilio

Secune le psychiatria, un paraphilio (de l' greco παρά, ‘al margine de’, e φιλία, ‘amor’) es un patrono definite de comportamento sexual in que le fonte prevalente de placer non se trova in la copulation, ma in alcun altere cosa o activitate que lo accompania.

In 1987 le Association American de Psychiatria eliminava le termino "perversión" del CIM e del terminologia psychiatric mundial e lo substitueva per "paraphilia".

Stuffed animal fetishism

Stuffed animal fetishism (or plushophilia) is a sexual attraction to stuffed animals. People who have this fetish are sometimes called plushies. Do per tiu ĉi malsupra ligilo, vi havas oportunon elŝuti ĝin per la PDF-formato, aŭ se vi preferas, elektu la elŝuteblan ciferecan version.

People who have a stuffed animal fetish are sometimes thought of as furries. La familio de Jesuo.

Malnudismo

Fetiĉisto emas havi plian ekscitiĝon je la vido de persono surhavanta seksallogan veston ol de persono tute senvesta. Same, fetiĉisto povas aparte ŝati iesan korpoparton, kiel ŝultron kondiĉe ke la persono surhavassenmanikan trikoton kiu vidigas la ŝultron, aŭ esti fascinita de mamformo sub strikta t-ĉemizo aŭ trikoto.

Varofetiĉo

Varofetiĉo estas fenomeno, kiun Karlo Markso priskribis en la unua ĉapitro de La Kapitalo en 1867 pri «Fetiĉismo de varoj». Laŭ tiu teorio, en kapitalistaj socioj, seksumaj rilatoj estas anstataŭigitaj de seksumaj allogoj al varoj kaj mono. Karl Marx verŝajne uzis la esprimon masturbe, sed ankaŭ verŝajne volis emfazi ke tiaj seksumaj sistemoj ekzistis en la sino kaj en la esenco de okcidentaj kapitalistaj socioj. Tio konstatiĝas en modernaj socioj per fikado de aŭtoj kaj ĉefe de la lastaj modeloj fare de la aĉetintoj kaj ties montrado kiel falsa pruvo de seksuma povo.